Βαθύ Κόκκινο

Καθώς δάγκωνε τα χείλη της άφησε να της ξεφύγει μια μικρή κραυγή ευχαρίστησης... Προσποιητή. Ψεύτικη. Σαν τα βαμμένα μάτια της, σαν το φθαρμένο make up στο πρόσωπό της. Εκείνος το ήξερε καθώς ταξίδευε στο κορμί της. Ήταν ίδια σαν όλες τις άλλες. Μια πορσελάνινη πολυχρησιμοποιημένη κούκλα. Ξάπλωσε δίπλα της και άναψε ένα τσιγάρο.

"Είσαι περίεργος" είπε εκείνη με περισσό θάρρος. Δεν γύρισε καν να την κοιτάξει.
"Αλήθεια είσαι περίεργος." Εκείνος αισθάνθηκε τη φωτιά στα πνευμόνια του να βγαίνει σαν τη λάβα της κόλασης.
"Που το στηρίζεις αυτό;" Της απάντησε ειρωνικά. Η φωνή του ήταν βραχνή. Ψυχρή. Απάνθρωπη. Η φωνή ενός κτήνους.
"Δεν μιλάς. Τόση ώρα... Δεν μιλάς...και απλά..."
"Δεν είμαι ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που δε μιλάει την ώρα του σεξ."
"Δεν εννοούσα αυτό" είπε εκείνη πιο μαζεμένα αυτή τη φορά. Εκείνος φύσηξε αδιάφορα τον καπνό στο ταβάνι και έγειρε το κεφάλι του στο πλάι. Διασκέδαζε. Το μόνο σίγουρο.
"Δεν έχεις καν την απορία πώς με λένε;" του πέταξε εκνευρισμένη
"Όχι"
Η κοπέλα σηκώθηκε απότομα από το κρεβάτι του φτηνού ξενοδοχείου και τον κοίταξε έτοιμη να βάλει τα κλάματα.
"Όλον αυτόν τον καιρό που σε κοιτούσα νόμιζα ότι είσαι διαφορετικός." Ο Άγγελος σηκώθηκε και άρχισε να ντύνεται.
"Νόμιζες." Έκανε ένα βήμα μπροστά, και την αγκάλιασε. Η κοπέλα άρχισε να κλαίει.
"Νιώθεις μόνη... κουρασμένη..." Την έβλεπε να πνίγεται μέσα στους λυγμούς της καθώς κουνούσε καταφατικά το κεφάλι της.
"Γιατί δεν αυτοκτονείς...; Τί σε κρατάει στη ζωή;" της ψιθύρισε στ αυτί. Ύστερα την έβαλε να καθίσει στο κρεβάτι, γύρισε την πλάτη του...και έφυγε...

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ